Mijn lezers

Waarom doe ik wat ik doe?

Een goede vriend van mij zei onlangs: "Schrijf altijd voor jezelf, nooit voor een ander, anders ga je geforceerd schrijven." Dat liet me denken aan mijn lezers, voor wie schrijf ik? Het begon voor mezelf, toen ik midden in de behandeling zat en nergens terechtkon met mijn donkere emoties. Ik schreef om me te behelpen en alles te verwerken. Het was mijn manier om alles letterlijk van me af te schrijven en dat is zeer bevrijdend. Op deze manier orden ik mijn gedachten en krijg ik een beter inzicht in mijn eigen ziekteproces.

Als blijkt dat ik anderen hiermee kan helpen, dan overstijg ik mijn eigen verwachtingen. In eens wordt dit meer dan ik ooit had durven dromen. Ik hoop zo lotgenoten en de naasten een hart onder de riem te steken door een kijk in mijn hart te geven - met het hart op de tong. 

Ik schrijf voor:

  • Diegene die net zijn intrede deed in de kankerwereld en zich verloren voelt. 
  • Diegene die nog helemaal midden in de kankerstorm zit.
  • Diegene die aan de andere kant geraakte, maar nog in grote onzekerheid leeft.
  • Diegene die al enkele kankerverjaardagen vierde, maar toch nog even een blik naar het begin wil nemen. 
  • Diegene die er niet meer is en wij nooit vergeten.
  • Een naaste die net even veel afziet, soms zelf meer.
  • Diegene die altijd geraakt is door kankerverhalen.

Want, kanker raakt iedereen. 

 

schrijven vanuit je hart

Wat betekent dat?
1.IMPACTVERHAAL

Elke persoon draagt een verhaal met zich mee dat de moeite waard is om te vertellen. Als je erover schrijft, praat je eerst met jezelf en sta je stil bij belangrijke gebeurtenissen en krijg je terug grip op het leven.

2.STARTPUNT

Je kan pas vertellen als je er klaar voor bent. Ik vertrouwde het eerst op papier, daarna op mijn blog en tenslotte in mijn boek. Mijn wonde werd een litteken dat ik goed verzorg.

Title

Sub title

Short description

3.INZICHT

De schrijfervaring deed me pijn en werkte tegelijkertijd therapeutisch. Door te reflecteren en alles onder woorden te brengen, ontdekte ik er betekenis in. Mijn leven kreeg terug zin nadat de kanker alles afpakte.

4.DELEN

Kanker is iets unieks, maar ook weer universeel. Ik kan alleen mijn eigen verhaal vertellen, maar in de diepte vinden we herkenning, troost en verbinding. Alles is niets totdat jij het in een verhaal giet en vervolgens deelt.

"Schrijven is mijn eigen therapie."

Ik merk dat als ik iets minder schrijf, de tranen in mijn ogen staan. Ik krijg de neiging om non-stop te huilen, maar ik ben nooit een huiler geweest. Dus ik laat de tranen in mijn woorden stromen tot ik uitgehuild ben.

Lees mijn blogs