Mijn kankerverhaal
24 november 2021, de dag waarop het allemaal begon. Ik was toen 34 jaar en net bevallen van mijn tweede dochter. Ik werd abrupt van mijn roze wolk geblazen. Baarmoederhalskanker stadium 3 was het verdict. Januari 2022 volgde de zware en intensieve behandeling, en vervolgens de lange revalidatie.
"Tijdens mijn zwangerschap had ik een uitstrijkje laten doen, dat stabiel leek. Ik stond al onder controle vanwege CIN3 – een voorstadium van baarmoederhalskanker – en had vol vertrouwen groen licht gekregen om zwanger te worden. Maar rond 33 weken kreeg ik bloedverlies, waarschijnlijk door te veel fysieke inspanning.”
Na een ziekenhuisbezoek moest ik onverwacht daar blijven en diezelfde nacht bevallen. De artsen zagen een verdikking in mijn baarmoederhals, maar na de bevalling leek die verdwenen. Ze verzekerden me dat het niets ernstigs kon zijn. Alles leek goed, tot zes weken later. Ik liet me voor de zekerheid nogmaals controleren, maar er was opnieuw bloedverlies. De arts stelde voor om het onder narcose te onderzoeken, want een uitstrijkje was door het bloed niet mogelijk. En toen vonden ze de tumor.
“Diezelfde nacht werd ik trouwens wakker gemaakt door paniekerige verpleging: ik had corona. Als dat het ergste was wat ze me konden vertellen, dacht ik, viel het allemaal nog mee.” Maar de volgende dag kwam de dokter. “Hij schoof een stoel naast mijn bed en nog voor hij iets zei, wist ik het al: kwaadaardige tumor. Stadium 3. Te groot om te opereren. Als we langer hadden gewacht, zat ik in stadium 4. In die zin heeft Elina mijn leven gered, ze is mijn beschermengel geweest.”
Op 28 april 2023 heb ik helaas een herval gehad, nog maar acht maanden na mijn eerste schone scan. Ik kon niet geloven dat ik terug bij af was, net toen ik dacht dat ik de draad weer had opgepakt. Er zat een tumor in mijn linkerlong, maar het was gelukkig opereerbaar deze keer. Vervolgens werd ik driemaandelijks opgevolgd en dat voor de komende twee jaar. Maar nog voor die twee jaren voorbij waren - op 16 oktober 2024 - volgde al een derde kankerdiagnose: longmetastasen, een ander woord voor uitzaaiingen.
Ik ben heel positief ingesteld, ga graag vrolijk en enthousiast door het leven. Noem me maar een blij en hyper ei dat graag van de kleine dingen geniet. Door 'Een kijk in mijn hart' had ik enorm veel contact met lotgenoten en besefte ik snel dat we véél raakvlakken hebben en worstelen met dezelfde dingen. Zo werd het idee geboren om mijn gevoelens, die ik als dagboekvorm noteer, te delen op deze blog. Zo kon ik misschien met mijn open- en kwetsbaarheid wel anderen helpen? En wat blijkt? Het omgekeerde is ook waar. Die lotgenoten helpen mij op hun beurt ook weer. Daarom blijf ik alles delen, voor hen en voor mezelf.
Lees of luister je graag mee? Neem een kijkje in mijn blogs, lees mijn boek of beluister mijn podcasts: Een kijk in mijn hart of #Serapontheroad via Spotify! En vanaf 11 januari 2025 neem ik de lezers van Billie mee op mijn kankerreis.
Open je hart, en laat je raken, want kanker raakt iedereen.
