Mijn impactverhaal
24 november 2021, de dag waarop het allemaal begon. Ik was toen 34 jaar en net bevallen van mijn tweede dochter. Ik werd abrupt van mijn roze wolk geblazen. Baarmoederhalskanker stadium 3 was het verdict. Januari 2022 volgde de zware en intensieve behandeling en vervolgens de lange revalidatie.
Op 28 april 2023 ben ik helaas hervallen, nog maar acht maanden na mijn eerste schone scan. Ik kon niet geloven dat ik terug bij af was, net toen ik dacht dat ik de draad begon te herpakken. Er zat een tumor in mijn linkerlong, maar het was gelukkig opereerbaar deze keer. Nu word ik driemaandelijks opgevolgd en dat voor de komende twee jaar.
Ik ben positief ingesteld, ga graag enthousiast door het leven en geniet van de kleine dingen. Toen ik de eerste diagnose kreeg had ik een baby van twee maanden, ik gaf borstvoeding en was dolgelukkig. Dan stap je ineens in zware behandelingen: 25 keer bestraling in combinatie met wekelijkse chemo. Dat is moeilijk te combineren met de zorg voor twee jonge kinderen, maar ik heb gelukkig een heel bijzondere moeder die me enorm hard hielp.
Na kanker I overleefd te hebben, wilde ik graag iets terugdoen in de vorm van vrijwilligerswerk. Toen ik de vacature voor het A-team, voor Kom op tegen Kanker zag passeren, wist ik dat dit op mijn lijf geschreven was. Dankzij het A-team kom ik in contact met lotgenoten en besefte ik dat we véél raakvlakken hebben en worstelen met dezelfde dingen. Zo werd het idee geboren om mijn gevoelens, die ik als dagboekvorm noteer, te delen op deze blog. Zo kon ik misschien nog meer mensen helpen.
Vervolgens bundelde ik alle gevoelens samen in een boek. Het is de ultieme kijk in mijn hart, vaak hoopgevend, soms hard, maar altijd oprecht.
Lees je graag mee? Neem een kijkje in mijn blogs of lees mijn boek.
Kijk hier wat zo een gesprek met een lotgenoot kan betekenen:
