36. Kom op voor jezelf ❤!

Mijn gevoel nr. 36

Ik deed wat ik zei dat ik nooit meer zou doen, en ik ging zelfs een stapje verder. Ik had namelijk met mezelf afgesproken dat, als de kanker nog eens zou terugkomen, ik het deze keer alleen voor mezelf zou houden. Geen ziel zou het weten. Zo lang mogelijk. Maar wat deed ik in plaats daarvan? Ik vertelde het live op de radio tijdens de Dag tegen de Kanker. Wat een timing. Het script werd last-minute aangepast, want mijn herval moest er nog tussen. Maar hoe breng je zo iets over? En wanneer laat je die bom vallen? We hadden een idee en verder ging ik 'go with the flow'. Ik bleef vooral mezelf en zou me laten leiden door mijn gevoel. Zonder te weten hoe mijn omgeving zou reageren, zeker omdat nog niemand op de hoogte was.

Ik wandelde de studio vrolijk binnen, want vrolijkheid is my middle name en ik voelde onmiddellijk de olifant in de kamer. En vandaag droeg hij een opgespeld geel lintje. Juh, ik was het mijne thuis vergeten - typisch ik. Dat werd ook snel opgelost. Ik koos duidelijk voor de juiste trui, want ineens kleurde alles roze en ik blendde er helemaal in. Charlotte en Peter keken me met meelevende ogen aan, duidelijk verbaasd door mijn enthousiaste houding. Nog een fijne eigenschap: bij mij spat het enthousiasme er van af, of ik schakel een tandje terug.

Het eerste deel ging heel vlot, alsof ik het al mijn hele leven deed. Ik vergat bijna waarom ik daar zat. Iedereen was tevreden, en ik wist het weer: ja, dát is waarom ik hier ben! Ik mocht terug naar de wachtruimte om aan mijn quote te werken, of aan ´mijn gedacht´. Iets wat ik trouwens keiveel heb, maar welke zou echt impact hebben en kon ik linken aan mijn huidige situatie? Blijkbaar zei ik iets nuttigs tijdens het voorbereidingsgesprek, en dat kwam op het bordje te staan. Ik bedacht nog snel een leuke woordspeling: ´Kom op voor jezelf´ i.p.v. Kom op tegen Kanker. Wat is belangrijker: kanker of jezelf? Is daar een goed antwoord op eigenlijk? Het doet me denken aan het kip-en-ei-verhaal. Welke kwam eerst: de mens of de tumorcel?

De vraag "Hoe gaat het nu met je?" die Peter me in het tweede deel stelde, blies mij bijna omver. Ik zag de twijfel in zijn ogen en besloot om het gesprek een draai te geven en 'Een kijk in mijn hart' te introduceren. Want daar gaan mijn ogen sowieso van stralen. Praten over iets dat me blij maakt, en ik verander in een spraakwaterval en baad in positiviteit. Dat waren ook de eerste reacties van de luisteraars: hoe positief en sterk ik overkwam. Dit ben ik, ook zonder Tummy (mijn koosnaampje voor de tumor). Tussendoor, zonder dat de rest het hoorde, kletsten we verder en werd alles wat duidelijker. Peter stelde me ook vragen over mijn dochters en besloot om dit onderwerp ook live op de radio te brengen, omdat hij wist hoe belangrijk de luisteraars dit zouden vinden.

Het laatste en belangrijkste deel: ik vertelde over mijn herval en mijn (voorlopig) afwachtende houding, gecombineerd met een krachtige boodschap die voor iedereen geldt, niet alleen de zieken. De dokters zien zoveel patiënten, maar er is er maar één zoals jou. Doe wat voor jóu goed voelt en laat je niet leiden door angsten. Natuurlijk ga je de behandeling starten, maar doe het op jouw eigen manier. Wanneer jij er fysiek en mentaal klaar voor bent - maar bespreek het eerst met je artsen en zorg dat je hun goedkeuring krijgt. Je hebt een ticket voor de rollercoaster, maar beslis zelf wanneer je er instapt. En vergeet vooral niet om voor jezelf op te komen ❤.

Ik liet de kanker(s) mijn ziel niet breken, "You won´t break my soul", zegt Beyonce en zal ik op dansen deze vrijdag!

Welk liedje vraag jij aan voor de Radio 2 dansathon? Sms 4342 en laten we allemaal dansen tegen Kanker op 25 & 26 oktober!

Een kijk in mijn hart - Serap Can

Bekijk hier het volledige stukje van 17/10/'24 tijdens de Goeiemorgen morgen show: