Mijn gevoel nr. 8
Ik denk dat voor de meeste lotgenoten de uitdrukking ‘Het Zwarte Gat’ wel bekend in de oren klinkt en dat ze misschien, net als mij, erin zijn gevallen? En daarbij ook hebben ervaren dat zelf eruit kruipen heel moeilijk is. Meestal gaat het pas als iemand een ladder of een stuk touw naar beneden gooit. Sommigen lezen dit en zijn misschien toch niet helemaal mee. Let me explain.
Na fase één en twee, diagnose en behandeling, komt er fase drie: het herstel. Dat is een fase waarop niemand je kan voorbereiden en waar je ook niet van tevoren voor gewaarschuwd wordt. Daar zijn geen studies, onderzoeken of statistieken van. Het is mens-, kanker-, en situatiegebonden. Dus enorm veel persoonlijke variabelen waar artsen, laten we eerlijk zijn, niet zo goed in zijn. Het is het onbekende weliswaar dus dan noemen ze het maar heel mooi ‘Het Zwarte Gat’. Ze konden het even goed ‘Dag en Bedankt’ genoemd hebben. Want zo voelde het aan voor mij.
Ik was rond (prachtige zwangerschapskilo’s) en gezond bij de diagnose en huppelde vrolijk, met veel melk voor mijn kleine, rond. Tijdens de behandeling wandelde ik al was rustiger maar met positiviteit en goede moed als brandstof. De laatste dag van de behandeling rolde mijn man mij in een rolstoel – zes kilo lichter, een lijst van kwaaltjes en een gebroken hart, mind en ziel – naar buiten. Een dag die gebrand staat in mijn geheugen.
Allee begin maar aan je herstel, want je bent in level drie geraakt. Mijn ongeduldige zelf had me een paar maanden ervoor spontaan ingeschreven voor het revalidatieprogramma KanActief in Pellenberg. Zo stond er ineens voor de komende drie maanden, drie keer in de week sporten in mijn agenda. Ja, ik doe wel eens gekke dingen. Achteraf gezien, is het mijn absolute bevrijding geweest en mijn manier om me lekker te settelen in mijn ‘Zwarte Gat’ en de muren een ander kleurtje te geven.
Zo kwam ik ook in contact met mijn eerste lotgenoten, lieve dames die nog steeds in mijn hart zitten, en ontdekte ik mijn liefde voor sporten en vooral de kracht van het bewegen. Eerste dag viel ik bijna flauw door acht minuten te wandelen op de loopband en de laatste dag liep ik voor het eerst twee minuten. Dat onklopbare gevoel met het luide applaus van mijn nieuwe vriendjes op de achtergrond, was onbeschrijfelijk. Ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik eraan terugdenk.
Wat ik vooral wil zeggen is dat het herstel na knock-out geslagen te zijn geweest door de behandeling, een automatische ticket naar Het Zwarte Gat betekent. Besef dat het gaat komen, het is bijna onvermijdelijk. Het komt misschien niet direct, misschien veel later en misschien ben jij ‘the chosen one’ en komt het niet. Maar als je bent gevallen, zoek dan een manier om ermee om te gaan, je bezig te houden of zoek een vriend die schone posters komt ophangen die passen bij je nieuw geverfde muren.
Serap Can – geschreven op 26 juni 2023.
- Tip: bekijk de ontroerende video op de volgende website: Home – Het zwarte gat (het-zwartegat.nl)
- Iedereen na kanker kan zich inschrijven voor dit 12 weken bewegingsprogramma, onder leiding van gespecialiseerde kinesisten. Meer info kan je vinden op: www.kanactief.be
