Er wordt gesproken over rouw als er verlies is, maar wat als wat of wie je mist, wel
nog aanwezig is? De Houthalense Serap Can (38), getrouwd en mama van twee
dochters, heeft voor de derde keer kanker en miste lange tijd wie ze was voor ze
ziek werd. Hier geeft ze een kijk in haar hart, samen met een hartgenote.
Wat is levend verlies? Men spreekt over rouwen als er verlies is, maar wat als de bron van het verlies – de persoon zelf – nog aanwezig is? Is er dan nog sprake van rouw? Er is geen grafsteen, maar wel een gemis. Ik ben iemand voorgoed kwijt, en ik ben daar heel rouwig om geweest. Die persoon kende ik mijn hele leven, en zij had een veelbelovende toekomst. Die iemand, dat ben ik - de oude ik. Daar ben ik heel verdrietig om geweest. Zó erg, dat ik kampte met depressieve gevoelens en een therapeut onder de arm nam. De eerste sessies gingen enkel om wat ik verloren had. En die pijn sneed diep. Mijn vertrouwde leven was ik in één klap kwijt, zonder dat ik tijd had om afscheid te nemen. Ik verloor het stukje van mezelf dat mij definieerde, en daardoor voelde ik me helemaal verloren. Mijn therapeut stelde vast dat ik in rouw was en vertelde dat ik verdriet om mezelf mócht hebben. ‘Levend verlies’ is wanneer je beetje bij beetje afstand neemt van wat was én hoe je dacht dat je leven eruit zou zien. En dat is een eindeloos proces.
Mijn aha-moment kwam toen ik eindelijk genoegen nam met wat ís. Ik zag de nieuwe Serap niet meer enkel als een verlies, maar ook als een gewin. Tijdens mijn rouwperiode kwam ik in contact met mijn authentieke ik en mijn schrijvende hart. Dat opende deuren die ik niet voor mogelijk hield. Zo vond ik de kracht om verder te gaan, ook als niets meer hetzelfde is. Ik besefte: ook al loopt het leven soms anders dan je had gedacht, dat betekent niet dat je niet kunt krijgen waar je hart naar verlangt. Als je ernstig ziek bent, gebeurt dat gewoon met een versnelling hoger. Mensen veranderen, maar ook hun dromen, wensen en toekomstbeeld. Waar ‘levend verlies’ me eerst tekende, heb ik nu een weg gevonden naar heelheid. Niet omdat alles weer zoals vroeger is, maar omdat niets in steen gebeiteld is. Zo vond ik geluk, naast - en soms in - het verdriet. Mij uitgebreid horen spreken over dit onderwerp? Dat deed ik bij het eerste Onbespreekbaar festival op 11/10/2025 in Leuven: www.onbespreekbaarfestival.be
Lees de column (als abonnee), elke zaterdag, ook in het weekendmagazine Billie als bijlage in de volgende kranten:
Column nr. 6:
- Het belang van Limburg: “Ik ben iemand voorgoed kwijt, en die iemand, dat ben ik”: een kijk in het hart van Serap Can | HBVL
- Het Nieuwsblad: “Ik ben iemand voorgoed kwijt, en die iemand, dat ben ik”: een kijk in het hart van Serap Can | Nieuwsblad
- Het gazet van Antwerpen: “Ik ben iemand voorgoed kwijt, en die iemand, dat ben ik”: een kijk in het hart van Serap Can | GVA