Het verdict van de dokter geeft haar drie keer op rij een uppercut. Ze wankelt,
want drie keer kanker in drie jaar is meer dan een mens kan verdragen, zegt ze zelf.
Toch staat Serap Can (37) weer overeind. Elke week geeft ze hier een kijk in haar hart.
Als je wilt dat ik op commando huil, laat me dan foto's van mezelf zien van vóór de kanker. De tranen stromen instant over mijn wangen zodra ik mooie portretten van mezelf zie. Ja, ik vind mezelf mooi - nu pas. Pas nu ik nog amper op mezelf lijk, heb ik heimwee naar mijn oude ik. Het is toch erg hoe we onszelf altijd tekortdoen? Op het moment zelf zijn we onzeker en focussen we op onze mindere kanten. Terwijl, als ik nu naar een vroegere foto kijk, ik een mooie vrouw zie. Maar dat zelfportret van vandaag staat me helemaal niet aan. Daar word ik zo droevig van en ik reik naar een zakdoek, want de realiteit komt dubbel zo hard aan.
Behalve een mooie herinnering oproepen kan een throwback ook oude wonden openkrabben. Net zoals Onur, die een tijdje geleden een foto van ons tweeën van afgelopen zomer postte. We stralen allebei en Onur kijkt me verliefd aan - zelfs na al die jaren. Ik was echter verbaasd, want Onur deelt nooit iets op sociale media. Hij resharet alleen maar, en vaak onder druk van mij. Mijn buikgevoel zei dat er iets niet pluis was. En ja hoor, ik zag in zijn gedrag dat er iets was. Tijdens het eten gaf ik vrolijk een update over mijn plannen met 'Een kijk in mijn hart' en ik zie zijn ogen zich vullen met tranen. Oei… heb ik iets verkeerds gezegd? "Is er iets, askim? Is er gisteren iets gebeurd op het werk?" “Nee hoor, ik word gewoon blij als ik jou zo zie.” "Maar dan hoef je toch niet te huilen? En ik zag dat je gisteren een foto van ons had gedeeld." Ik sta op en omhels hem. Hij blijft stil.
Het is pas wanneer we een paar dagen later bij onze relatietherapeut zitten dat het masker afvalt. Door naar oude vakantiefoto’s te kijken, krijgt hij heimwee naar betere dagen. Zeker als je beseft dat je enkele maanden later in een ware kankermiserie terecht bent gekomen. Als het slecht gaat, besef je pas hoe goed je het had. Terwijl je op dat moment dacht dat je ook reden had om te klagen. Wij mensen hunkeren altijd naar meer in het leven en zijn niet altijd dankbaar voor wat we nú hebben. Pas wanneer een mooie herinnering een onbereikbare droom wordt, voelt het alsof je naar de sterren grijpt. Ik ben trots dat hij zijn gevoel deelt, en ik voel mijn hart opbloeien - wetende dat vandaag een mooie herinnering zal zijn.
ees de column (als abonnee), elke zaterdag, ook in het weekendmagazine Billie als bijlage in de volgende kranten:
Column nr. 16
- Het belang van Limburg: Een kijk in het hart van Serap Can: “Als je wilt dat ik op commando huil, laat me dan foto’s van mezelf zien van vóór de kanker” | HBVL
- Het Nieuwsblad: Een kijk in het hart van Serap Can: “Als je wilt dat ik op commando huil, laat me dan foto’s van mezelf zien van vóór de kanker” | Het Nieuwsblad
- Het gazet van Antwerpen: Een kijk in het hart van Serap Can: “Als je wilt dat ik op commando huil, laat me dan foto’s van mezelf zien van vóór de kanker” | GVA