Het verdict van de dokter geeft haar drie keer op rij een uppercut. Ze wankelt,
want drie keer kanker in drie jaar is meer dan een mens kan verdragen, zegt ze zelf.
Toch staat Serap Can (37) weer overeind. Elke week geeft ze hier een kijk in haar hart.
Elke dag, elke minuut en elke seconde ben ik bang, maar op geen enkel moment kom ik ervoor uit. Ga ik ooit genezen of kom ik toch te overlijden? Vanaf wanneer krijg ik de boodschap: “We hebben alles gedaan wat we konden doen”? Die gedachte flits vaak door mijn hoofd, maar ik houd het goed verborgen. Waarom moet ik kanker nú krijgen, op zo'n jonge leeftijd? Het is natuurlijk nooit goed om een levensbedreigende ziekte te hebben. Maar ik ben nog maar enkele jaren moeder en moederen is het liefste wat ik doe. Ik wil hen zo graag beschermen tegen het hartzeer dat ik zou achterlaten, mocht ik het toch niet redden. Ik wil nog zó graag vriendinnen worden met mijn volwassen dochters. En de beste oma voor mijn kleinkinderen. "Da’s niet eerlijk", zoals Elina vaak zegt. Die oneerlijkheid maakt mij af en toe zo boos, maar je merkt het nooit. Want mijn ware gevoelens worden bedekt door mijn positiviteit, anders kom ik de dagen niet door.
Het lijkt soms alsof ik voor eeuwig vastzit in een wachtkamer. De kamer van ‘onzekerheid’ die mijn leven overheerst. Ik wil niet denken aan de dood, want ik ben zo niet klaar om te sterven - zeker niet aan zo'n rotziekte. Als ik er niet aan denk, dan gebeurt het misschien ook niet? Maar ik schrijf het wel op en mijn pen is sneller dan ik. Dingen die ik nog niet graag toegeef aan mezelf, lees jij sneller dan ik. Ik voel heel veel pijn wanneer ik mezelf toelaat dat gevoel echt te voelen. Meestal onderdruk ik mijn ware angst door vertrouwen te hebben in het goede. Ik klamp me daaraan vast terwijl ik de waarheid wegduw, want dan wordt het misschien geen werkelijkheid. Vooral wanneer er weer een nieuwe scan op de planning staat, gaan mijn gedachten alle kanten uit. Opnieuw zit ik te wachten, hunkerend naar verlossende woorden.
De waarheid is: ik ben bang - elke dag, elke minuut en elke seconde. Ik heb nog veel dromen en ambities. Ik wil nog zoveel liefde geven en beleven. Ik droom ervan om deze keer de kanker weer te verslaan en dat er tegelijkertijd een medisch wonder ontstaat. Een mirakel dat ervoor zorgt dat Tummy III en alle toekomstige Tummy’s worden wegjaagd of onderdrukt, met de boodschap: deze vrouw heeft al te veel geleden in korte tijd. We laten haar met rust en gunnen haar een toekomst waar ze van droomt.
Lees de column (als abonnee), elke zaterdag, ook in het weekendmagazine Billie als bijlage in de volgende kranten:
Column nr. 14
- Het belang van Limburg: Serap Can geeft een kijk in haar hart: “Elke dag, elke minuut en elke seconde ben ik bang” | HBVL
- Het Nieuwsblad: Serap Can geeft een kijk in haar hart: “Elke dag, elke minuut en elke seconde ben ik bang” | Het Nieuwsblad
- Het gazet van Antwerpen: Serap Can geeft een kijk in haar hart: “Elke dag, elke minuut en elke seconde ben ik bang” | GVA