Het verdict van de dokter geeft haar drie keer op rij een uppercut. Ze wankelt,
want drie keer kanker in drie jaar is meer dan een mens kan verdragen, zegt ze zelf.
Toch staat Serap Can (37) weer overeind. Elke week geeft ze hier een kijk in haar hart.
‘Do you know how much trauma it took to be this funny?’ las ik laatst in een Instagram-post. Daar moest ik erg om lachen en dacht meteen: misschien is dat de reden waarom ik zo luchtig kan blijven - doorheen de ellende die mijn leven beheerst. Dus waarom niet lachen om, met en van je miserie? Kan allemaal, vind ik. Ze zeggen dat lachen het beste medicijn is, maar hoe kun je lachen als je op je droevigst bent? Mij lukt dat wel, en als ik hardop lach voel ik de medicatie meteen inwerken - zonder bijwerkingen. Het is ook niet omdat je ernstig ziek bent, dat je plots je gevoel voor humor kwijt bent.
Humor en kanker, gaan die twee dingen samen? Misschien niet als eerste reactie, maar zeker als een goed copingmechanisme. We hebben allemaal zoiets nodig, dus waarom niet iets waarmee je anderen ook blij kunt maken? Positiviteit is aanstekelijk, net zoals mijn luide lach. Degenen die me al eens hebben horen lachen, weten precies wat ik bedoel. Ik geef toe, op dit moment heb ik veel meer redenen om te huilen. Maar ik ween niet graag of ik ben er niet zo goed in. Dus als ik verdrietig ben, laat ik mijn tranen stromen in mijn woorden, tot ik uitgehuild ben. Een glimlach staat me beter en dat is sowieso het mooiste wat je kunt dragen. Ik geef toe dat het een soort zelfbescherming is. Door te lachen vergeten we even onze zorgen en die zijn groot. Als we lachen, laten we een tikkeltje los en voelen we ons ontspannen en de spanning bij anderen verdwijnt ook een beetje. Zo hebben we het gevoel dat we toch nog iets goeds doen in deze machteloze situatie.
Ik geloof dat humor een krachtig wapen is tegen de angst, het verdriet en de onzekerheid die je leven binnenstormen samen met het slechte nieuws. Sommigen vinden het ongepast, terwijl anderen er kracht uithalen. Zelf gebruik ik humor vaak om een moeilijke dag door te komen. Even alles vergeten en lachen tot ik mijn goed verborgen buikspieren voel. Ik kan naar de ene comedyshow na de andere kijken en keihard lachen tot ik bijna moet plassen. Dan realiseer ik me weer: het leven is te kort om alles zo serieus te nemen. We zijn hier toch maar één keer. Ik ben liever een beetje high door de vrijgekomen endorfine die een lach me bezorgt, in plaats van te verstijven van angst voor het onbekende. Zo krijgt mijn lijf, naast de chemo, ook een dosis gelukshormonen binnen. Het eerste is onvrijwillig, maar het tweede is mijn eigen keuze.
Lees de column (als abonnee), elke zaterdag, ook in het weekendmagazine Billie als bijlage in de volgende kranten:
Column nr. 9
- Het belang van Limburg: Een kijk in het hart van Serap Can: “Het is niet omdat je ernstig ziek bent, dat je plots je gevoel voor humor kwijt bent” | HBVL
- Het Nieuwsblad: Een kijk in het hart van Serap Can: “Het is niet omdat je ernstig ziek bent, dat je plots je gevoel voor humor kwijt bent” | Het Nieuwsblad
- Het gazet van Antwerpen: Een kijk in het hart van Serap Can: “Het is niet omdat je ernstig ziek bent, dat je plots je gevoel voor humor kwijt bent” | GVA