Mijn gevoel nr. 21
Waarom noem ik mijn blogs ‘mijn gevoel’, denk je misschien? Dat komt doordat er steeds onverwerkte emoties naar boven komen wanneer ik een nieuwe tekst neerpen. Door de blog heb ik een manier gevonden om die gevoelens open en bloot te delen. Nooit vind je holle woorden, alleen maar authenticiteit, oprecht- en openhartigheid.
Ik neem je heel graag mee in mijn ervaringen van het afgelopen twee jaar en mijn onzekere toekomst. Ik vertel je niet elk detail, elke behandeling of leg niet elke medische term uit. Dat kan je tegenwoordig wel zelf vinden op het internet en die dingen deel ik niet graag. Ik wil dat gedeelte het liefst van al vergeten, zelfs de foto’s van ‘de oude ik’ vind ik nog steeds moeilijk om naar te kijken.
Wat ik wel heel graag doe, en wat mij ontzettend hard helpt, is mijn emoties van me afschrijven en vervolgens met jullie delen. Hoe verloopt het leven na een zware diagnose en behandeling, is alles vergeven en vergeten? We nemen samen een blik naar het verleden, terwijl de verwerking in het heden ligt en samen met mij kom je alles te weten.
Je zult opmerken dat sommige teksten optimistisch zijn terwijl van een paar je ogen misschien zullen vullen met tranen, maar heavy zijn ze steeds. Dat is eenmaal te wijten aan het onderwerp. Weet dat een gevoel altijd een momentopname is en geen echte wetenschap. Wat ik voel op dat moment, is niet voor altijd blijvend en het is ook niet hetzelfde hoe jij je misschien voelt.
Bijgevolg nodig ik je uit om ook een kijk in jouw hart te geven. Wil jij ook graag jouw gevoel kwijt? Dan ben ik er voor je als luisterend oor, zonder beoordeling. Je hart luchten zorgt namelijk voor ietsje minder hartpijn. Bij mij kan je je ei kwijt, bij mij zijn ze veilig, net zoals ik geborgenheid voel bij jou. Doe je mee, dan zijn we met zijn twee.
Maakt dat ons zwak? Ik ben van mening dat er net heel veel moed en kracht voor nodig is. Mijn gevoel, elke dag iets anders, maar elke keer iets eerlijks. Hoe voel jij je vandaag?
Serap Can – geschreven op 1 januari 2024.
